Eén tuin, zeven verzorgers
Elke donderdagochtend draait het tuinteam van het hospice op volle toeren. Om met de motor te beginnen: dat is Theo. Zelf ziet hij zich liever als een van de zeven vrijwilligers die samen in een soepel draaiend geheel het tuinonderhoud uitvoeren. Dat bescheidene zat er bij hem al vroeg in. Ruim tien jaar geleden begon Theo’s relatie met de tuin als volgt: Bescheiden man, begin zestig, ziet er veel jonger uit, zoekt met medeweten van echtgenote tuin om samen op te bloeien. Die bloeiende relatie is er nog steeds maar wel met meer mensen. Bea, Eveline en Fons zijn net als Theo al jaren actief in de tuin. Ida, Siem en Robert zijn recentelijk toegetreden tot het tuinteam.
Wat er gebeurt
De werkwijze van het team is organisch: ieder heeft haar of zijn eigen bezigheden die elkaar goed aanvullen. Theo zorgt voor de coördinatie en weet precies wat er wanneer moet gebeuren. De dames hebben een voorkeur voor het fijne onderhoudswerk (snoeien, aanplanten, onkruid verwijderen), maar sjouwen ook met zware kruiwagens. De mannen doen andere klussen: gras zaaien, maaien en verticuteren, heggen snoeien en allerlei graafwerkzaamheden. Het veld rondom de gedenkbank tegenover het hospice wordt eveneens verzorgd door het tuinteam. Er is zelfs sprake van een distelduo, dat soms twaalf kruiwagens vol distels ‘oogst’. Daarnaast houden we de parkeerplaats en de oprit voor de uitvaartauto onkruidvrij.
Er wordt immer hard gewerkt en na anderhalf uur is er tijd voor een pauze. Marja de onmisbare zorgt er altijd voor dat de koffie en thee klaarstaan. Regelmatig komt er iemand langs -ook een Ida- met een zelfgebakken taart bij wijze van energievoorziening. De sfeer, die toch al goed is, wordt dan nog beter. Tijdens de koffie wordt het leven doorgenomen. Aan het einde van de ochtend worden de gereedschappen weer in de professioneel ingerichte werkruimte geplaatst.
Sommige tuinvrijwilligers komen daarnaast ook op andere dagen langs om de tuin extra te besproeien, het gras te maaien, om te bemesten of de plantenbakken water te geven. Slakken vangen is ook iets dat niet stopt.
Drie seizoenen, één doel
Het tuinonderhoudsseizoen loopt grofweg van half maart tot half november. De weergoden dragen de tuin een warm hart toe, want maar heel soms is er sprake van onwerkbaar weer. Als Sinterklaas het land uit is, plaatst het tuinteam bij wijze van afsluiting kerstbomen met verlichting: één grote kerstboom voor de hoofdingang en per appartement een boom voor onze gasten. Zij zijn onze hoofddoelgroep en voor hen doen we het.
Als we door de tuin lopen, wordt er vaak naar ons gezwaaid vanuit een appartement. De tuin is voor onze gasten een plek om een wandelingetje te maken of lekker op het eigen terras wat te eten of te drinken met familie. Maar vooral is het vaak de aanleiding om te praten over de tuin of de moestuin die men zelf thuis heeft onderhouden. Dan kunnen er herinneringen opgehaald worden.
Vorig jaar was er een gast die zelf kleine vaasjes had meegebracht en prachtige ikebana bloemstukjes maakte. Zij vroeg ons of ze wat Japans riet en bloemetjes uit de tuin mocht hebben. We geven ook bosjes lavendel in een vaasje voor op de kamer of takken met sierappeltjes, bedoeld voor de vazen in de huiskamer. Zo brengen we buiten een beetje naar binnen.
De tuin biedt de familie de mogelijkheid om zich even terug te trekken en tot rust te komen. We krijgen van hen vaak complimenten voor het onderhoud. Het is een plek van troost en schoonheid waar men van kan genieten. Een verzorgde tuin: daar doen we het voor.
(uit: nieuwsbrief 46, oktober 2024)